Λοιπόν παραδεχτείτε το! Σε ΟΛΟΥΣ αρέσει η πίτσα (μην πει κανένας τώρα ότι δεν του αρέσει γιατί θα με εκθέσει…). Γενικότητες δεν είναι καλό να κάνουμε (ειδικά με τη λέξη “όλοι”) αλλά να με συγχωρέσετε (εσύ που πας να κάνεις τώρα κλικ στα σχόλια για να την γράψεις την κακία σου, να το ξανασκεφτείς….), (με πολλές παρενθέσεις ξεκίνησα…lol).
Πίτσες υπάρχουν πολλές, συνοικιακές και μη, και εγώ διάλεξα να σας παρουσιάσω την μεγαλύτερη αλυσίδα πίτσας στον κόσμο. Σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις θα συναντήσετε κάποιο κατάστημα με το μεγάλο κόκκινο καπέλο. Αμερικανιά θα αναφωνήσει κάποιος (ναι εσένα λέω!) και δεν θα έχει και άδικο… Όμως είναι ωραία και με μεγάλη ποικιλία σε ζύμες και σε υλικά. Επίσης έχει ζυμαρικά, σαλάτες και κάποια άλλα πιάτα που δεν έχω δοκιμάσει ποτέ, οπότε δεν έχω γνώμη, γιατί όταν πάω σε Hut θέλω μόνο πίτσα!
Δύο γνωστοί μου δουλεύουν εκεί, ο ένας στην κουζίνα και ο άλλος στη διανομή και τους ρώτησα κάποια επιπλέον πράγματα, που ένας πελάτης δεν μπορεί να τα δει από τη σάλα. Και οι δύο μου μίλησαν ότι εφαρμόζεται ένα αυστηρό σύστημα μεταφοράς και συντήρησης των τροφίμων καθώς και ότι πηγαίνουν στο καλάθι των αχρήστων πολλά τρόφιμα αν παρέλθει μία συγκεκριμένη ημερομηνία, άσχετα αν βρίσκονται ακόμα σε καλή κατάσταση, για να μπορέσουν να διατηρήσουν κάποια standards που έχουν. Δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω αφού και αυτοί καταναλώνουν τα ίδια προϊόντα με όλους τους πελάτες.
Έτσι βρέθηκα εκεί ένα κρύο βράδυ καθημερινής με τον φίλο Κ και αποφασίζουμε να κάνουμε ένα πιτσοπάρτυ, τουτέστιν Pizza Unlimited. Για αυτούς που δεν ξέρουν, πληρώνεις 9,90ευρώ το άτομο και καταναλώνεις όση πίτσα και αναψυκτικό μπορείς, εντός του καταστήματος. Δηλαδή μένεις νηστικός 5-6 μέρες και μετά πας και πλακώνεσαι στην πίτσα, ή βάζεις ένα στοίχημα με τον κολλητό-ή σου, για το ποιος-α μπορεί να φάει περισσότερο και ό,τι άλλες τέτοιες χαζομάρες μπορείτε να σκεφτείτε!!!!
Η βραδιά ξεκίνησε χαλαρά
… Μία πίτσα και μία κόκα κόλα ο καθένας, με έως 4 υλικά της επιλογής μας σε λεπτή ζύμη, ούτως ώστε να απολαμβάνουμε περισσότερο τα υλικά και λιγότερο τη ζύμη…
Η επάνω με τα κομμάτια μπέικον του Κ, η κάτω με το πεπερόνι η δική μου!!!
Σύντομα η εικόνα στο τραπέζι ήταν η ακόλουθη….
(πάλι καλά που δεν έφαγε ο Κ και το iPhone του που κείτονταν εκεί κοντά…)
Επίσης και στα πιάτα μας, η ίδια βαρετή εικόνα…
(μπορείτε να διακρίνετε και την χρησιμοποιημένη χαρτοπετσέτα για να καταλάβετε το μέγεθος της “καταστροφής”)
Καλούμε το σερβιτόρο, μετά το απαραίτητο refill των αναψυκτικών, για να παραγγείλουμε το δεύτερο γύρο… αποφασίσαμε να είμαστε πιο light αυτή τη φορά…ανανάς και χαλούμι για τον Κ, ντοματούλα και μανιτάρι for me. Round 2, FIGHT!!!!! Ιδού….
(ο Κ περήφανα παρουσιάζει (ή proudly presents….) τον ανανά του!!!)
(το iPhone είναι ακόμα ζωντανό…)
Για να πω την αλήθεια, ο Κ έκλεβε λίγο στο τέλος, αφού δεν έτρωγε τις γωνίες της ζύμης (γωνία στη στρογγυλή πίτσα... lol) και στο τέλος αφήσαμε περίπου μισή πίτσα άθικτη (κρίμα…
)Το κερασάκι στην τούρτα (γιατί τούρτα χωρίς κερασάκι δεν είναι τούρτα…) ήταν το γλυκάκι….ζεστή μηλόπιτα με σαντιγί!!!!
Ο Κ δήλωσε ότι δεν θα ακουμπούσε καθόλου το γλυκό, γιατί θα έσκαγε, αλλά μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις….
Κανένα μισάωρο μετά, αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε σιγά σιγά (κυριολεκτικά, δεν αντέχαμε να πάμε πιο γρήγορα) αφού είχαμε κάνει μία αρμένικη βίζιτα 2,5 ωρών!!!
Ένα τελευταίο πράγμα έχω να πω και θα κλείσω….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου